Katalog zbiorów

Książki Moniki Sawickiej są jak spotkania z dobrą przyjaciółką, która wysłucha, pocieszy, przyniesie otuchę i pomoże ponieść największe nawet ciężary.

Tak trudno jest zamknąć drzwi nawet gdy już trzyma się rękę na klamce. Bo nie po to ludzie żyli ze sobą tyle lat by spotykać się na twardej sądowej ławce. Niekiedy jednak nie ma innego wyjścia. Przemoc wobec kobiet, alkoholizm, utrata dziecka, radzenie sobie ze śmiercią bliskich, a także rozpaczliwe pragnienie miłości, która ma stanowić lek na całe zło to dość by złamać niejedną osobę i na zawsze pogrążyć ją w cierpieniu. Te właśnie tematy drąży Autorka, przerabia, analizuje, prześwietla na nowo.

Monika Sawicka wie, że demonów przeszłości nie tak łatwo się pozbyć, szczególnie gdy wgryzają się mocno w duszę. A jednak z tych pełnych emocji tekstów da się odczytać nadzieję.

Kornelia, główna bohaterka Dobrze, że jesteś mimo doświadczanego zła podnosi się i idzie w kierunku światła. Nie ma w niej ani żalu ani goryczy, jest wiele zrozumienia i silne postanowienie, że jednak chce żyć. Czy upora się z przeszłością i otworzy nowe drzwi? Jaki poniesie koszt swojego dążenia do szczęścia?

I dostrzegłam: złe chwile przyniosły mi też coś dobrego - Ciebie. Kiedy będziesz spał, będę trzymała Cię za rękę. Kiedy będziemy szli przez Himalaje, bagna, lodowce i pustynie, będę Cie ochraniać. I wiem, że bez wahania oddasz za mnie życie.

Każdy pragnie mieć przyjaciela, takiego od serca, z którym mógłby spędzać czas, dzielić radości i smutki, a nawet powierzać sekrety. Znalezienie bratniej duszy to niełatwa sztuka. Kiedy jeżykowi Ignacemu wydaje się, że to niemożliwe, marzenie spełnia się w nieoczekiwany sposób! Wszysko się zgadza... Tak wygląda przyjaźń. Jednak nowy towarzysz zabaw okazuje się być zupełnie odmiennym jeżem!

Jak jeżyk z jerzykiem odkryli Afrykę to historia pięknej przyjaźni mimo różnic. Przyjaźni, która sprawia, że nawet największe zmartwienia uda się pokonać przy wsparciu przyjaciela.

Ciemność poezji nie jest pomysłem poetów, to jest coś, co jest jej rdzeniem. Gdyby poezję przenicować, wywrócić na jej drugą stronę, na nice, to ukazałaby się - ciemność. To coś - ta ciemność - znajduje się w najgłębszych warstwach jej istnienia. Jacyś bogowie ją tam kiedyś umieścili. I wchodząc w tę ciemność - wchodzimy też w najgłębsze warstwy naszego tutejszego istnienia. (Jarosław Marek Rymkiewicz)